Onvoorwaardelijke Liefde weeft zich als een rode draad doorheen mijn levensloop. Het steeds anderen en mezelf kunnen vergeven, heeft me geholpen en helpt mij nog steeds bij het loskomen van op steeds diepere lagen onbewuste onderdrukte emoties.
VERLICHTING of je ego'tjes laten varen en daardoor lichter worden maar ook verlichten als: zo kan je ziel meer licht door jou heen laten schijnen en voel je je lichter en lichter worden zodat je leert vertrouwen en kan ervaren dat je gedragen wordt door het 'leven'.
Het ego, of de emotionele ikjes, de angstige, boze, verdrietige, jaloerse, rancuneuze, haatdragende… ikjes, (zie een kort lijstje onderaan met wat emoties je zeggen) zou je metaforisch kunnen vergelijken met een zonsverduistering, ttz de maan (de ego ikjes) die voor de zon (de ziel) schuift waardoor het licht van de zon niet kan doorkomen, het licht van de ziel niet kan doorheen je lichaam kan schijnen. Je hoort wel vaker het woord verlichting, maar wat betekent dat woord of welke invulling geef ik eraan om mensen te helpen naar meer verlichting, naar meer onvoorwaardelijke liefde voor het zelf (en van daaruit voor de andere) te gaan? Voor mij betekent verlichting gewoon iets verlichten door het loskomen van oude bevroren, vastgezette energie. De vastgezette energie kan men zien als egodeeltjes, ze horen bij een persoonlijkheid niet bij wie we in onze diepe kern in werkelijkheid zijn. Wanneer we deze egodeeltjes die we liever niet zien aan de oppervlakte komen toch gaan omarmen ipv ze weg te duwen of te onderdrukken (wat we doen met eender welke afleiding die we kunnen bedenken; ook vaak de woorden: ik laat het los, waardoor we ze niet aangaan, niet gaan voelen) verdwijnen ze als sneeuw door de zon, net door ze te voelen verdwijnen ze als vanzelf. We hebben eerder vanuit een overlevingsmodus geleerd om afleiding te zoeken waardoor wat zo belangrijk is, het voelen, het 'gewaar' worden van een emotie, niet werd aangeleerd.
Doe gewoon de eenvoudige test: beoordeel iets aan jezelf als slecht en kijk hoe je je voelt, aanvaard hetzelfde dat je net hebt veroordeeld als neutraal, je zegt dan als het ware, het is ok , dit (soms akelige, ambetante) gevoel mag er zijn, het is een deeltje van mij en kijk dan zonder enig oordeel hoe dát voelt, wanneer je er niet mee vecht maar het omarmt? Hetzelfde kan je ook doen met elk oordeel dat je hebt over anderen, omdat oordelen een invloed heeft op ons gevoel.
De egodeeltjes zijn er onder de vorm van een emotie: de jaloerse, haatdragende, rancuneuze, verdrietige, angstige, onrustige, boze... ikjes die naar boven komen op onbewaakte momenten.
Het verduisterd onze ziel zoals bij een zonsverduistering de maan (de egodeeltjes) voor het licht van de zon (de ziel) komt te staan.
Energie die onder de vorm van wat we noemen emoties (wat gewoon energie in beweging is, energie die we voelen), soms zelf zo hardnekkig zijn dat het lijkt bevroren/vastgeroest te zitten en dus ook meer tijd nodig heeft om ‘los te ‘weken’ los te komen’ raakt ons enkel met de bedoeling om de vastgezette energie op een telkens wat oudere leeftijd, met wat meer inzicht, beter te kunnen aanpakken zodat ze op een dag verdwijnt en we ons 'lichter' gaan voelen.
Wanneer men zicht krijgt hoe het juist werkt, kan men het anders aanpakken. Echter blijven vele mensen hun hele leven in ‘overlevingsmodus',of in de verduistering van hun ziel. Voor deze mensen kan je alleen compassie opbrengen. Weet dat zij, ook al dragen ze verschillende maskers , ja zelfs de maskers van vreugde en happyness, ze diep van binnen aan het lijden zijn, hoogstwaarschijnlijk lijden ze wanneer niemand het ziet.
Sommigen noemen de overlevingsmodus "leven in een illusie". Ze leven in een illusie omdat de ziel verduisterd is door de ego's. Deze toestand wordt vaak door mensen 'leven' genoemd en dat komt omdat men niet beter kent/weet. Mensen beseffen vaak zelf niet dat ze 'lijden' omdat ze dit 'leven' zo gewoon zijn van kindsaf. M.a.w. men komt niet los van wat of wie men denkt te zijn omdat men niet los kan komen van de emoties die men heeft leren onderdrukken en aan ons a.h.w. vastgeroest zijn en die men als op automatische piloot telkens opnieuw verder blijven onderdrukken. Het trauma, wat eigenlijk het vastzetten van een onverwerkte emotie is, kan het lichaam pas verlaten wanneer we de emotie er laten zijn, wanneer we ze verwelkomen en omarmen, niet meer be- of veroordelen, maar niet iedereen is daartoe bereid. Het vraagt veel moed, je moet de ego'tjes als het ware opofferen om meer en meer je ware zelf te zijn.
Verlichting is niets meer of minder dan het bewust worden van de zwaarte die we meedragen vanuit trauma’s, oftewel de bevroren, vastgeroeste, onderdrukte emoties die niet van ons zijn. Emoties die we niet hebben verwerkt, dat kan al als baby. Wanneer we ons als baby niet veilig voelden. Het enige om dat te tonen aan onze omgeving was huilen, maar er werd geen gevolg gegeven aan het huilen. (ik neem dit voorbeeld van huilen omdat mijn generatie nog leerde van de wetenschappers dat je kinderen moest laten huilen omdat het goed was voor de longetjes van de baby). Dus omdat je te klein was en er niemand was die je ‘opving’ wanneer jij het nodig had en/of samen met jou de emotie opving, leerde je niet hoe op een veilige manier wat je voelde in je lichaam te uiten of om te zetten in woorden. Daarbij komt dat leren om een emotie veilig te uiten, dat we dat alleen maar kunnen bij iemand die zelf zijn eigen emoties heeft leren benoemen, omarmen, verwoorden, uiten. Eenvoudigweg omdat zij weten wat er gebeurt, zij hebben het zelf al meegemaakt. Hun ervaring maakt dat zij er expert in zijn. Stel iemand die nog met veel onderdrukte boosheid zit of met veel onderdrukt verdriet, jaloezie, die zal jou niet kunnen helpen omdat hij/zij zelf er niet bewust van zijn en als het ware weglopen van hun eigen pijn die hij/zij niet willen of kunnen voelen in het eigen lichaam. Zij lopen daardoor ook weg (lees weten niet hoe ermee om te gaan) van jouw pijn/emotie. Emoties er laten zijn, als energie en zonder oordeel, ze toelaten: ‘ze mogen er zijn'. Ik zoek geen afleiding in allerhande verslavingen, ook niet in de woorden: ik laat het los. (Het is mentaal en dus gaat het te vaak om niet bewust worden van wat zich werkelijk toont en niet doorvoelen maakt dat deze woorden : 'ik laat het los', worden gebruikt als 'afleiding').
Dus ga ver weg van mensen die je zeggen dat je het moet loslaten. Het betekent voor mij dat ze zelf nog niet hebben doorvoeld welke raad ze jou geven.
Het is mijn vaststelling dat die raad vaak voor zichzelf is bedoeld omdat ze niet durven te voelen, en daarom niet kunnen mee- voelen, dan zijn de woorden : 'laat het los', of ik 'laat het los' gemakkelijk om uit te spreken. Het iets moeilijkere werk is om bij iemand aanwezig te blijven die het moeilijk heeft met een emotie. Daarvoor moet je heel bewust afgestemd zijn op je eigen hart. Je 'zelf' moet aanwezig zijn via je hart, niet op een ego dat 'mentale' 'raad' geeft. .
Het voelen van emoties is zo belangrijk omdat het ons helpt bij het ontdekken van ons zielenpad. Door onszelf toe te laten om emoties te mogen voelen en leren te uiten, kunnen we er leren op een gezonde manier mee omgaan en meer en meer ons authentieke zelf zijn.
Daarvoor zijn we hier gekomen om ons authentieke zelf te zijn, dat is onze bijdrage aan de wereld, mijns inziens. Het zal je duidelijk worden bevriezen, heeft warmte en tijd nodig om los te komen en te ontdooien. Voor een oude vastgeroeste, hardnekkige emotie (kan zelfs vanuit vorige levens/ generaties) vraagt dat dus ook meer tijd en ruimte om ze eerst los te ‘weken’ en om dan los te komen zodat het lichaam ze loslaat en niet JIJ. Jij die denkt dat je moet loslaten of dat iets losgelaten is omdat je misschien de kunst hebt geleerd er niet meer aan te denken. Ik heb in mijn praktijk meerdere mensen met zwaardere trauma’s geholpen die dachten dat ze dood gingen (het is een heel oud patroon een ego'tje dat doodgaat) tijdens zo'n proces. .
Ik kan met heel veel liefde bij hen blijven en hen juist daardoor geruststellen waardoor ze voelen dat het veilig is. Ik ken de weg omdat ik er zelf ben door gegaan. Vandaar dat je mij niet zal horen zeggen laat het los. Gelukkig is zwaar trauma eerder uitzondering maar bij zwaar traumamisbruik, zit de energie ook heel erg vast, je zou het zo kunnen stellen: het is het doodgaan van het hardnekkige ego dat je echter door de jaren heen geholpen heeft zodat jij kon overleven. Het is niet voor iedereen dus vergelijk je nooit met een ander, zeker niet als iemand zegt: ik laat het gewoon los.
In deze aanpak van evolueren zit dat we meer en meer ons ‘Zelf’ worden.
Onze emoties worden dus met regelmaat wakker gemaakt, iets raakt ons het heeft tijd nodig om te gaan benoemen wat het is , waar velen al vervallen in een herhaling van een oud patroon dat het bij de andere ligt. Een ‘aangeleerd’ patroon/proces dat tijdens het opgroeien een automatisme is geworden. Door het bij de andere te leggen beseffen we niet en kunnen we niet leren wat er wil gevoeld worden of wat er werkelijk aan de hand is. We blijven net daardoor in de illusie die we leven noemen, hangen.
Lees wanneer je bewust wordt van de pijn die een emotie veroorzaakt, je die pijn/emotie leert te benoemen en wanneer je kan kijken en luisteren wat de emotie jou komt vertellen (zie het lijstje onderaan) kan je er zodoende mee leren omgaan op een goede, gezonde manier.
Hierdoor word je steeds lichter, je licht van je ware zelf, van je ziel, zal door jouw lichaam schijnen.
Je draagt steeds minder om minder de onzichtbare ‘opgekropte’/‘onderdrukte’ woede, haat, jaloezie, verdriet, angst … mee. Je weet wanneer je geraakt wordt, je een emotie voelt en hoe je ze op een gezonde manier kan aanpakken.
Het helpt ook om alles wat niet van jou is, iemand anders' haat, woede, jaloezie bv, buiten het zuivere energieveld van jouw ziel te houden, dat wat van een ander is niet meer 'binnen' te laten komen, zodat het jouw energieveld/lichaam niet kan vervuilen, dat het zich niet meer zal vastzetten in jouw lichaam of dat jij als katalysator (jij pakt ze aan en transmuteert de energie) gebruikt wordt voor anderen die hun eigen emoties niet (h)erkennen en ze daardoor op jou projecteren.
Het helpt je m.a.w. om in je eigen licht en kracht te blijven staan, wat anderen daar ook van mogen vinden of zeggen. Zodoende toon en help je ook anderen om hetzelfde te doen.
Wat gebeurt er bij de meeste mensen die niet geleerd hebben een emotie toe te laten, ze te voelen en te omarmen, naar de emotie te kijken, te luisteren?
Ze zoeken onbewust afleiding en op deze manier duwen ze onbewust de emotie weg en/of ze projecteren hun eigen onverwerkte emoties op anderen.
Wanneer een emotie zich in ons lichaam laat voelen en we durven dit niet te voelen, sluiten we ons af van onze eigen levensenergie, van ons hart. Ons automatisch overlevingsmechanisme maakt direct een 'afkoppeling' met ons hart. We schieten daardoor als het ware direct in ons hoofd en gaan over op overlevingsmodus, wat we gewoon zijn te doen. (Vele mensen begrijpen niet dat ze zelfs met hun gedachten zichzelf een goed gevoel kunnen geven. Dat is iets anders dan je Zelf voelen). Een van de grootste moeilijkheden dat we als mens moeten leren is volgens mij, bewust worden wanneer we afgesloten zijn van ons hart en hoe ons hoofd ons in de maling neemt en ons laat denken dat we verbonden zijn met ons hart. Dus kijk en leer het van mensen die zich niet meer aantrekken wat anderen over hen 'denken' omdat ze over voldoende zelfliefde beschikken.
Alle begin is moeilijk en mensen die begrijpen wat je doet, zullen je aanmoedigen, want jij mag er zijn met alles erop en eraan.
Weet ook dat mensen die zelf nog met hun eigen emoties dealen, jou willen afremmen, ze menen te weten wat er in jou omgaat en gaan benoemen wat ze voelen als dat het over jou gaat.
Dat doen ze omdat zelf nog niet durven of kunnen voelen wat hen raakt/pijn doet en waardoor ze zichzelf nog niet helemaal kennen. Hun afleiding is dat ze denken te weten dat ze de andere voelen of kennen.
Niemand kent jou, omdat jij de enige bent die in jouw schoenen heeft gelopen... Velen zoeken afleiding door over een ander te praten waardoor ze niet naar zichzelf moeten kijken.
We zijn allemaal Uniek vanwege wat ik hier net schreef.
Wanneer je kan kijken wat iemand uniek maak, kan je leren om zelf meer uniek te zijn.
Ons bewust worden van het ontstaan van onze eigen pijn/leed in ons eigen leven, het moment wanneer we geraakt worden en daar bewust bij blijven. De pijn van de emotie er te laten zijn, ze niet meer te be- en of veroordelen maar ze te omarmen om zodoende onze eigen behoeften en verlangens te leren benoemen en deze behoeften en verlangens te laten 'leven'. Dat noem ik LEVEN.
Met andere woorden onze onverwerkte emoties maken/houden ons zwaar omdat we ze meedragen als een rugzak. Maar telkens we iets uit onze rugzak kunnen gooien, stijgen we op zoals een hete luchtballon om hoog in de lucht zonder ballast de rust te ervaren en om van bovenaf veel meer te zien dan van beneden.
Schrijvend aan deze blog over onvoorwaardelijke liefde, hoor ik mijn peter afgelopen zondag zeggen: dankbaar... we moeten dankbaar leren zijn voor wat we hebben. Hij zei dat nadat hij zichzelf had betrapt omdat hij aan het klagen was over zijn toestand, het ouder worden en afhankelijk zijn van anderen.
In het gesprek met mij stelde hij bij zichzelf vast dat hij het moeilijk had om te moeten verhuizen en hoe zijn gevecht hiermee hem onrustig maakte.
Dankbaar zijn brengt ook verlichting. Hij benoemde het zelf: vanuit zijn angst was er onrust en waren zijn gedachten enkel nog op het verleden dat niet kon worden losgelaten, stel dat het slechter wordt... Maar zei ik, stel dat het beter wordt en voel wat dit met je doet. Ervaar bij deze twee zinnen eens het verschil... en wat brengt je bij je hart denk je? En kan je vertrouwen hebben in dat wat je voelt?
Als slot:
Onze ziel, waar we mee in contact komen via ons hart, laat ons niet in de steek. Durven we het vertrouwen en dankbaar zijn voor: Aan al diegenen die ervoor hebben gekozen om mij te devalueren, En mij klein te maken Bedankt dat je me hebt geleerd mezelf te waarderen,
En dat ik mijn waarde kon zien.
Aan iedereen die me probeerde te breken,
Bedankt voor het leren,
Wat het betekent om sterk te zijn.
Aan al diegenen die probeerden me het zwijgen op te leggen,
Bedankt voor het leren,
Om mijn eigen stem te vinden.
En voor iedereen die niet in mij geloofde,
Of me niet steunde,
Bedankt dat je me hebt geleerd in mezelf te geloven.
Vertaling van Listen to your heart, it knows.( Tahlia Hunter)
Uw emoties zijn uw leraren:
Jaloezie toont jou waar jij naar verlangt.
Schaamte toont jou welke deeltjes je nog moet leren aanvaarden van jezelf.
Verdriet toont je om los te laten wat niet van jou is.
Angst toont jou je grootste opportuniteiten om te groeien.
Schuld toont je een gebrek om duidelijk je grenzen aan te geven.
Onrust toont je dat je afgesloten bent van je hart en dat je moet gronden in het NU moment.
Haat toont je een gebrek om te benoemen wat jij nodig hebt, waar jij naar verlangt.
Wrok/rancune toont je het gebrek om te vergeven, waardoor je niet in je hart kan komen en je grootste potentie kan leven.
Wrok/ rancune is een reactie op iemand die jou pijn heeft gedaan. Oog om oog… is een dierlijk instinct, maar wij zijn mensen.
Het niet aanpakken, voelen, omarmen en loslaten van deze emotie, ook al denken we er niet dagelijks aan en denken we daardoor dat ze er niet meer is (struisvogel), het blijft onbewust een ‘zwaarte’ die we meedragen en empaten voelen dat wat vaak niet gezien (of gevoeld) wordt door anderen. Ik ben een andere jij.
Als mens hebben we de kwaliteiten meegekregen en kunnen we leren om alle ballast die niet bij ons hoort overboord te gooien.
Als je het toelaat, laat het lichaam los wat je niet bent om te zijn wie je werkelijk bent.
Het is kiezen tussen lijden door een ander en onvoorwaardelijk liefde voor jezelf en je medemens.
Wanneer men niet leeft, lijdt men, vaak onbewust omdat het iets is dat we gewoon zijn. D.w.z. dat er onverwerkte energie/emoties/trauma vast in je lichaam, in je systeem zit daardoor zal je onvermijdelijk en vaak onbewust een ander laten lijden.
Hou je onvoorwaardelijk van jezelf door je eigen lijden aan te pakken, dan help je anderen om onvoorwaardelijk van zichzelf te leren houden... DE KEUZES DIE JE KAN MAKEN. JE HEMEL LEVEN OF OVERLEVEN IN DE HEL met opflakkeringen van het zicht op de HEMEL.
Voetnoot: Ik schreef deze blog rond de zonsverduistering van 22 oktober 2022. Maar zette hem niet online. Het was pas toen iemand mij begin november om raad vroeg en ik haar het klad doorstuurde en ze me daarop schreef hoeveel ze aan deze blog had, dat ik dacht dat ik hem online moest zetten en toch duurde het nog even voor ik hem online zette, ik schreef en postte zelfs nog andere blogs eerst...het is dan alsof ik opeens voel: nu kan het.
Hoe dat komt en of waarom dat soms gebeurd? Joost mag het weten...
Delen van mijn artikels is toegestaan mits respect voor mijn werk en het vermelden van mijn website.
Dank om de informatie over Empaten te verspreiden en mijn werk te respecteren!