Een paar jaar geleden vroeg een jonge man die psychiatrisch verpleegkunde studeerde of ik wou meewerken aan zijn eind-opdracht. Zijn moeder had bij mij een cursus gevolgd en hij was geïnteresseerd in wat ik precies deed.
Zijn vraag; Wat jij doet van cursussen en dergelijke, kan je dat ergens koppelen aan mindfulness? Het is zo dat we ons voor een opdracht moeten informeren over een soort therapie die ook op stages gegeven wordt... Mindfulness is daar één van. Dus of je met jou therapieën ook mensen met een depressie kan helpen/ondersteunen, hoe je resultaten ermee zijn tot nu toe, een casusje over iemand anoniem bespreken...;-)!
Hij vroeg me eerst om meer info zodat hij wat extra motivatie had om het te kunnen het bespreken met zijn leerkracht. En zij gaf haar toestemming.
Hieronder het resultaat of wat hij gekozen heeft uit de uren intense samenwerking.
Voor mijn opdracht: hier enkele vragen :-).
1) De persoon van wie je zei dat hij een suicide-ideatie had, die allemaal negatieve zaken opsomde... Je hebt die negatieve gedachten bevraagd en proberen ombuigen naar positieve elementen... Hoe heb je dit concreet gedaan en hoe is dit verder gegaan? Kon hij wat je bracht horen, of bleef hij in zijn negatieve gedachten zitten. Wat is uiteindelijk zijn reactie geweest?
In de eerste plaats luister ik met mijn hart en ga ik mee in zijn negatieve gedachtengang, laat hem nadenken over de dingen die hij zegt door te vragen of het werkelijk zo is zoals hij het beschrijft, zegt. ¨[Vele mensen gebruiken 'veralgemeende termen' zoals ik kan nooit iets goed doen voor haar, en zij doet er niets aan om het een beetje draagzamer te maken (hij had zijn ontslag gekregen uit de instelling en kreeg ook niet de 'verwachte' respons van zijn vriendin, daarbij zonder werk, ook daar druk ... hij zag het niet meer zitten en had zelfmoord gedachten, hopeloos geval noemde hij zichzelf)].
Ik heb eerst de relatie met zijn vriendin aangepakt omdat hij daar veel gewicht legde. Hij dacht al 3 dagen om het uit te maken met haar omdat ze hem niet 'gaf' wat hij 'nodig' had (dat had ik begrepen uit hoe hij de dingen formuleerde).
Wat had hij dan nodig?
En daar dan dieper op ingaan... heb je haar dat al gezegd zoals je het mij nu zegt.
dus telkens kort op de dingen die hij stelt repliceren.
Of hij negatief bleef in dat gesprek, ja maar hij luisterde en gaf ook antwoorden op mijn vragen ...ik stelde hem voor om met haar hierover te praten zoals hij met mij had gedaan... dingen niet vanuit een emotie te gaan stellen maar gewoon hoe hij het zag.
Ik wist niet of hij het ging doen maar een dag later mailde hij me dat hij naar mij had geluisterd, mijn raad had opgevolgd en dat ze een heel mooi gesprek hadden... hij was heel blij dat hij dit had kunnen doen.
Is nu ondertussen meer dan 1 maand geleden. Hij heeft ook ondertussen werk.
Ik vermoed wel dat hij nog gaat komen ... in de zin van als hij het moeilijk heeft,hoor ik hem ... het is telkens beetje bij beetje dat hij op eigen benen leert staan , lees los van iemand anders verantwoordelijk te stellen voor hoe jjj je voelt.
2) De andere persoon die je belde dat hij een suicide poging ging ondernemen door hem gaan op te hangen aan een boom. Je beschrijft: 'de manier hoe je daarmee omgegaan bent'. Hoe net, aangezien je doorhad dat het loze dreigementen waren? Op school leren wij dat je elke uiting van suicide-ideatie, automutilatie, ... 'serieus' moet nemen.
Ik kan daar ook inkomen dat je dit op school leert.
Voor mij is het een gave waar ik door de jaren heen heel veel zelfvertrouwen ben gaan ervaren.
Mijn specialiteit richt zich dan ook om te werken met hooggevoelige en empathische mensen.
Het is vooral leren 'voelen' .
Hoe ben je hier mee omgegaan, wat waren je gevoelens net dat maakte dat je zeker was van je standpunt?
Mijn gevoelens waren mijn ervaring als vorm van domineren. Als ik niet krijg wat ik wil, maak ik er een einde aan.
(zijn vriendin wou niet meer bij hem terugkomen en hij belde mij om te zeggen wat hij ging doen maar ik mocht het haar niet vertellen...)
Daar had hij het idee dat ik haar zou gaan verwittigen en dat zij hem dan zou bellen ...
Maar toen hij het me zei en de telefoon toelegde ....ben ik gaan 'voelen' wat ik moest doen... helemaal uit mijn hoofd naar mijn hart 'luisteren'... ik overwoog om naar de politie te bellen en te zeggen wat hij me gezegd had ... hij was vertrokken met een touw in de auto en onderweg naar een bos waarvan hij me de plek had meegedeeld... even later kreeg ik telefoon van hem...
Mijn gevoel geeft me de zekerheid... maar ik kan dat niet voor iemand anders uitmaken en of aanraden, snap je; ik kan wél andere mensen ondersteunen om dit zelfvertrouwen te 'leren' voelen omdat je het pas WEET als je het voelt, het gaat om het diepe innerlijke contact met jeZelf, je Ziel.
Het is al een beetje een antwoord op je volgende vraag, het is de basis van mijn therapie en lessen: leren om bewust te worden van Je ZELF door te VOELEN wie je werkelijk bent.
Dat heeft training nodig, voor je echt ZEKER bent van wat je doet. Maar ik geloof dat vele mensen dit kunnen leren als ze leren om uit hun HOOFD te gaan.
3) Kan je ongeveer een 3tal therapieën nader bespreken? Net wat je doet met de mensen die je ontvangt voor bijvoorbeeld hun hoofd leeg te maken, hun bewuster te laten worden? Het mag de basis van je therapie zijn en een voorbeeld hoe je die aanpast aan een bepaalde problematiek.... Zo herinner ik me dat mijn mama bij een cursus zei dat je aangaf aan hen 'jij bent nu die persoon en jij die persoon', hoe je dat aanpakt, waarom, welk doel, ... Mag van individuele zijn en van groepstherapie hoor...
Dat wat je aangeeft van je mama in de cursus, is onderdeel van 'familieopstellingen' ( je moet eens googlen wat het precies inhoudt). Jaren geleden al kon ik mensen 'aanvoelen' zelfs voor ik ze persoonlijk had ontmoet, een naam, een foto...het waren vrienden die me daarop wezen en door de jaren heen ben ik daar mee gaan leren werken, wat ik dus beschouw als een gave, een talent.
Ik laat mensen het verschil 'ervaren' omdat ik geloof dat velen mensen die heel hooggevoelig zijn, energie van anderen heel gemakkelijk ervaren als zichzelf, wat inhoud dat je emoties van anderen gaat beschouwen als emoties van jezelf. Ik leer om het onderscheid te voelen. Wat is van jou, wat niet en hoe daarmee om te gaan.
​
Verder gebruik ik Reiki, Ayervedische massage, meditatie, om tot rust te komen en meer bij het voelen van het diepere IK te komen
In theorie gebruik ik NLP , Mir methode, EFT .
Hoofd leegmaken is heel erg moeilijk, ik denk dat dat voor vele mensen heel veel tijd vraagt. Ik zie het als een stap verder dan mind-fullness waar je aanleert om je gedachten positief te maken en niet in het verleden of de toekomst te zijn, waar het lijden is.
Je hoofd leegmaken is je heel 'bewust zijn' dat er geen gedachten...je laat bewust de gedachten los om met je volle aandacht naar het diepere in jezelf te gaan, diegene die 'luistert", luistert niet met fysieke oren het gaat om iets diepers in jou.
Dit heeft oefening nodig door meditatie...
​
Er komt een punt waar vele mensen angst voor hebben en dat is het punt van de stilte of leegte ... als mensen al geleerd en ervaren hebben dat wat ik zeg voor hen werkt, kunnen ze ook daar makkelijker bij komen ...
Hoe ik het aanleer is in het begin door korte meditaties, iets dat mensen heel gemakkelijk zelf kunnen doen en met regelmaat, zo is je ademhaling volgen en dat zo’n 5 tot 10 keer al 'rustgevend'. Je legt je hand op je buik, ademt dan in langs de neus , volgt de lucht tot in je buik en voelt dat je buik omhoog komt...bij de uit ademhaling gaat je buik naar binnen... en daar ga ik op voortbouwen. Leren gewaarworden van je innerlijke lichaam, waar er vb fysieke pijn is, spanning, druk... naar binnen gaan en daar antwoorden leren vinden. De buitenwereld is de weerspiegeling van je denkwereld.
​
Mijn therapie is gebaseerd op het mensen zelf laten ondervinden wat goed voor hen is. We zijn allemaal verschillend en ieder weet wat goed voor hem/ haar is . Ik luister mee en voel of mensen zichzelf iets voorliegen en of ze eerlijk zijn met zichzelf (eerlijk zijn met jezelf lijkt heel makkelijk toch is het voor veel mensen een heel moeilijke opgave en daar ligt juist een sleutel naar geluk).
​
Wanneer je je eigen nog iets voorliegt, pik ik dit op. Het ligt dan aan de persoon of ze hier mee willen omgaan, verdergaan of niet. Er zijn 'mensen die mijn cursus gevolgd hebben en toch nog altijd even in 'verzet' gaan tegen wat ik hen zeg... vroeg of laat ervaren ze wat ik gezegd heb ook klopt. Waarom? Omdat de leugen blijft achtervolgen en zorgt voor leed.
​
Ik kan alleen vanuit Liefde met hen praten en zeggen waar ik ervaar waar ze nog niet eerlijk zijn met zichzelf.
Wat ik vooral mensen leer is hen bij Liefde brengen, Echte liefde (in mijn beleving zijn er 4 soorten liefde op aarde, vele mensen spreken van liefde in de 'afhankelijke' vorm van liefde, lees ik kan niet zonder jou, de romantische liefde waar je zogezegd uit liefde dingen tegen je hart doet voor de andere omdat het misschien anders een blijk zou zijn dat je die niet graag ziet) liefde voor zichzelf hebben we nodig alvorens we iemand anders kunnen graag zien en of helpen, anders blijven we afhankelijk.
Wat vooral nodig is, is dat mensen zichzelf leren 'aanvaarden' zoals ze zijn.
Ik ga het hierbij laten.
Succes met je opdracht.
​
​
​