ONTWAKEN IS ONS HERINNEREN WIE WE WERKELIJK ZIJN.

Deze blog gaat over ontwaken en ons herinneren wie we werkelijk zijn en te weten dat we daarvoor 'tijd' nodig hebben.

We hebben via ons onderwijssysteem geleerd om ons te focussen op ons denken (het hoofd dat voor de mannelijke energie staat). Hierdoor is echter een grote kloof ontstaan met ons voelen (het hart dat voor de vrouwelijke energie staat). Om werkelijk voluit te 'Leven' hebben we zowel de mannelijke (het denken) als de vrouwelijke (het voelen) energie nodig. Ons terug herinneren wie we werkelijk zijn, valt samen met leren voelen. Dit proces noemt men ontwaken. Net door de processen van voelen gaan we geleidelijk aan ontwaken, door steeds diepere lagen komen we bij onze eigen Goddelijkheid waar alles één is. We kunnen het ook onze bron noemen of de plek (home) van waaruit we ontstaan en waarheen we terug gaan als het aardse, fysieke leven stopt. We kunnen het ook het mystieke noemen omdat niemand, geen mens weet hoe het leven precies ontstaat en/of wanneer het leven ophoudt, want toch lijkt er 'iets' daarover te 'beslissen'. En dat 'iets' wil ik het Goddelijke noemen. Dat iets wat we niet kunnen zien, kunnen we wel leren voelen en door het te leren voelen, gaan we voelen dat het LEVEN is wat we voelen. Ik wil het 'Goddelijk' noemen net omdat het iets is dat we niet met ons menselijk verstand kunnen beredeneren of begrijpen. Zolang we het Goddelijke niet voelen, kunnen we eigenlijk stellen dat we aan het overleven zijn. We staan aan het begin van een nieuwe tijd, een paradigmaverschuiving van de wetenschap , waar de vrouwelijke energie van ons emotionele hart te durven voelen meer en meer aan het vrijkomen is. Vrijkomen zoals een ontwaken van deze energie, omdat ze noodzakelijk is om het leven op aarde voort te zetten. Wanneer we deze vrouwelijke energie van voelen niet leren gebruiken, zijn we eigenlijk alles kapot aan het maken. ( Indien mogelijk: Lees de volgende tekst terwijl je naar de muziek (zie link) TIME van Hans Zimmer luistert. Zet het heel luid ) https://www.youtube.com/watch?v=MuAGGZNfUkU Ik wil mijn focus houden op wat het 'Goddelijke' als het goede ons in het leven brengt, rekening houdend met wat 'personaliteiten' kapot maken en net daaruit leren. "Tijd" die we kennen in dit leven is er om te evolueren, daarvoor hoeven we niets kapot te maken… We hoeven ons enkel te VERBINDEN MET DE NATUUR VIA ONS EMOTIONELE HART… en HET LEVEN zijn werk laten doen, zoals het het deed nog voor we een 'mensje' waren dat nog niet zelf zijn 'verstand kon gebruiken'.

Het leven groeit vanzelf.

Mensen die de weg van het emotionele hart (voelen) niet kennen, weten ook niet hoe anderen hun grenzen te respecteren, ze doen hierdoor anderen GEWELD aan, met woorden, met daden… Ze moeten een VIJAND maken. Ja zelfs zo een grote vijand OM OORLOG MEE TE KUNNEN VOEREN. Een vijand hebben, geeft een GEVOEL van LEVEN… Het is een misplaatst gevoel. We zijn hierdoor aan het OVERLEVEN en weten niet beter en terwijl we aan het overleven zijn maken we vijanden, 'slachtoffers' laten we elkaar lijden.

Niemand heeft daar baat bij. Maar het kan ook anders. We kunnen gaan Leven. Maar wat is leven dan wél?

Leven is de vrede en de vreugde voelen die diep binnen in ons aanwezig is. Leven is , onze diepe emoties van o.a. woede en zelfhaat dat ons weghoudt om van onszelf te houden en te zien dat we goed genoeg zijn zoals we zijn, te leren herkennen en transformeren zodat er in ons emotionele hart steeds meer ruimte vrijkomt om nog meer vrede en vreugde te kunnen voelen en het leven te laten leven.

We kunnen ons leren focussen op Leven.

Om LEVEN te VOELEN, moeten we ons lichaam VOELEN, dat betekent elke sensatie, elke emotie DURVEN voelen... LEVEN IS ons emotionele hart durven VOELEN! En de moed hebben om ons emotionele hart de leiding te geven... Ons verbinden met ons hart, ons verbinden met HET LEVEN, HET GODDELIJKE IN ONS! Volg je hart, JE HART LAAT JE NOOIT IN DE STEEK! Het Goddelijke VOELEN is het diepste verlangen waar de mens naar zoekt, echter hebben we geleerd om buiten onszelf te zoeken, het stoute stoel syndroom (zie voetnoot 3) terwijl het Goddelijke is wie we zijn, het in elke cel van ons lichaam AANWEZIG IS. We hebben geleerd om ons van het Goddelijke te scheiden, het was iets buiten ons. Terwijl we dit zouden moeten leren: Het Goddelijke is DE NATUUR Het Goddelijke is JOUW NATUUR Het Goddelijke is ONZE BRON Het Goddelijke is 'HOME'

Het Goddelijke is 'MYSTIEK' Het Goddelijke is... een GLIMLACH, LIEFDE, VREDE... VRIJ... STROMEND... Of ons ego, onze persoonlijkheid het nu wil of niet, het leven blijft in ons stromen tot het beslist om ermee op te houden... dus waarom ons er niet aan OVERGEVEN zodat we kunnen ontwaken en gaan LEVEN als MENS? Leven zoals het bedoeld is, m.a.w. de reden dat we hier op aarde zijn:

ONTWAKEN EN LEVEN I.P.V. OVERLEVEN. Wakker worden en Leven daar hebben we 'tijd' voor nodig, tijd om ons terug te herinneren wie we zijn. Laat ons elkaar daar vooral in helpen, zodat we vooral meer vreugde, vrede en harmonie in ons leven leren ervaren.

Voetnoot 1. Sommige mensen inspireren met muziek of kunst en helpen anderen in hun proces om wakker te worden. Ik doe het met woorden, door mensen te laten nadenken over hoe ik de dingen zie en ervaar en dat te delen. Door Jou in mijn wereld mee te nemen. Door erop te wijzen dat het jouw leven is en dus jouw verantwoordelijkheid wat jij van jouw leven maakt. M.a.w. het is niet jouw verantwoordelijkheid uit handen geven en iemand anders over jouw leven laten beslissen, iets waar jij je diep van binnen niet goed bij voelt, waardoor je steeds meer buiten jezelf op zoek gaat naar 'afleiding'…terwijl datgene wat je zoekt binnenin jezelf IS. Wakker worden is JE HERINNEREN WIE JE BENT, het is de sluier van angst zien en er doorheen gaan in verbinding en vertrouwen met en op je emotionele hart. Het gaat in fasen zodat we steeds diepere lagen in onszelf leren ontdekken, om ons steeds meer en beter te herinneren wie we werkelijk zijn. Het is een proces van alert zijn en blijven om steeds dat diepere contact met onszelf te VOELEN en 'het leven' via onze ademhaling, ruimte en zuurstof te geven en zodoende 'het leven', 'het goddelijke' in onszelf te leren VERTROUWEN.

Voetnoot 2 Niet iedereen resoneert in deze horizontale ‘tijd’… met mijn woorden, net zoals niet iedereen resoneert met bepaalde muziek of kunst die inspireert. Alles hangt af van je eigen ontwakingsstaat, van je eigen bewustzijnsstaat… van hoe groot de AANWEZIGHEID VAN JE ZIEL, VAN HET LEVEN, GEVOELD WORDT DOOR JOU en hoeveel 'tijd' jij daarop wil inzetten. Ik zet me in omdat ik als kind meerdere keren in mijn dromen (wat ondertussen blijkt) een beeld van de toekomst heb gezien en meer en meer wordt duidelijk dat deze ‘crisissen’ (de pandemie, de oorlog in Oekraïne) nodig zijn om naar het toekomstbeeld dat ik in mijn dromen kreeg, te kunnen werken. Het vertrouwen in het beeld van de aarde als plek waar vreugde, vrede, harmonie en vrijheid zijn, waar mensen elkaar helpen met ontzettend veel liefde voor elkaar en de natuur, dat beeld geef ik vertrouwen en wil ik meegeven om samen met wie het wil, samen helpen ‘waar’ te maken voor iedereen. Het Goddelijke en de mens zijn niet gescheiden, ze zijn één, verbonden door het voelen van ons hart.

Wanneer we ons emotionele hart niet durven voelen is er enkel onze persoonlijkheid, d.w.z dat we dan gescheiden zijn van onze Goddelijkheid, van onze bron waaruit we ontstaan en waarheen we terug gaan en dan 'overleven' we volgens regels die een andere 'persoonlijkheid' ons heeft aangeleerd.

Voetnoot 3 Het stoute stoelensyndroom.

Zelfs als mama deed ik ook te vaak mee wat mij was geleerd, wat geven we dan door?

Ik noem het : 'Het stoutestoelsyndroom'

Een kind dat pas leert lopen, loopt tegen een stoel aan en valt. Het begint te wenen en wij als ouderen zeggen: stoute stoel en de stoel krijgt nog wat lapjes, m.a.w. we straffen de stoel.

Stel dat we tegen een kind zouden zeggen: wees voorzichtig niet te hard lopen want er kunnen hindernissen staan. Wanneer je te hard loopt kan je tegen de tafel of de stoel lopen en dat kan pijn doen.

We zouden het kind leren dat het zelf mede verantwoordelijk is en niet iets wat buiten hen is de fout geven van wat pijn doet. Het stoutestoelsyndroom kan je op vele dingen in je leven toepassen. Het is de andere zijn fout dat ik me zo voel...

of

Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid voor wat ik voel en daardoor leer ik mezelf ook graag zien.

Gelukkig voelde ik meer dan 30 jaar geleden al mijn emotionele hart en ging ik bv al niet meer mee met 'de wetenschappers' die zegden: je moet je kind laten huilen dat is goed voor de longskes.

Delen van mijn artikels is toegestaan mits respect voor mijn werk en het vermelden van mijn website.

Dank om de informatie over Empaten te verspreiden en mijn werk te respecteren!